Gisteravond hoorde ik het onthutsende nieuws van het overlijden van collega Mariette De Smet en haar vriend. Mariette was een politieke concurrente, maar dit vreselijke drama staat los van de politiek. Ik kende haar als een gedreven collega en wil mijn medeleven uitdrukken aan de familie en vrienden van de betrokkenen.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Een interessante reportage in Terzake vorige week. Enkele journalisten gingen na waarom de 50 meest winstgevende bedrijven in België nauwelijks belastingen betalen en komen tot de conclusie dat België een fiscaal paradijs is door onder andere de notionele intrestaftrek. Terzake: De notionele belastingaftrek Het is ook interessant om het artikel: “Hoe de rijken in België geen belastingen betalen” van Belastinginspecteur Danny Bruggeman te lezen. Danny beschrijft hoe rijke mensen er via allerlei complexe constructies in slagen om zo goed als geen belastingen te betalen. Een aantal maanden geleden maakte oud-collega Arne Schollaert een interessante analyse van de staatshervorming in sampol. Arne probeert om op basis van de economische theorie van de risicodeling de onderliggende drijfveren en implicaties van het staatshervormingsdebat uit te leggen. Je kan immers de welvaart verhogen door je risico te gaan delen (het verzekeringsprincipe). En die welvaartswinst is natuurlijk groter als je dat doet met 10 in plaats van met 2, of met 11 miljoen in plaats van met 6 miljoen. Langs de andere kant kan je door bevoegdheden toe te wijzen aan lagere bestuursniveaus beter inspelen op verschillende preferenties. In essentie komt het staatshervormingsdebat er dan op neer dat je moet proberen om naar een zo efficiënt mogelijke bevoegdheidsverdeling te gaan én toch de welvaartswinsten van interpersoonlijke risicodeling te behouden. Arne concludeert na zijn analyse dat wie pleit voor meer regionale autonomie zonder daar een structurele verankering van de federale risicodeling bij te bepleiten, er impliciet voor kiest om (op termijn) die risicodeling op de helling te zetten, en zo de onmiskenbare welvaartsbaten ervan te derven. Arne vindt dan ook dat het van intellectuele eerlijkheid zou getuigen om dat dan ook zo expliciet te stellen. De analyse van Arne Schollaert: De lading onder de vlag Ninove heeft in vergelijking met verschillende andere gemeenten op Geraardsbergen na het minste plaatsen in de voorschoolse kinderopvang (opvang voor kinderen van 0 tot 3 jaar). Met 29,7 plaatsen op 100 kinderen in die leeftijdsgroep scoort Ninove ruim lager dan het Vlaamse gemiddelde van 36,8 plaatsen per 100 kinderen. De schepen verantwoordelijk voor kinderopvang Tania De Jonge (VLD) is zich bewust van het probleem zoals blijkt uit haar beleidsplan voor 2011-2013. Het beleidsplan dat voor de rest verre van slecht is, voorziet echter maar een uitbreiding van de voorschoolse opvang in 2013. Na de gemeenteraadsverkiezingen dus: dit wil zeggen dat de volgende schepen het mag doen (of niet doen). In een persartikel in het Nieuwsblad geeft Tania De Jonge de reden aan: ‘Extra middelen om plek te creëren, hebben we niet.’ Klinkt op het eerste zich logisch, ware het niet dat haar collega schepen voor financiën Rudy Corijn (LDD) enkele weken daarvoor een triomfantelijk persbericht de wereld in stuurt om duidelijk te maken hoe goed Ninove het wel doet op financieel vlak met een overschot van meer dan 4 miljoen euro in 2010 en schuldafbouw waardoor ‘Ninove een koppositie in Vlaanderen bekomt.’ Zou het niet eerlijker zijn om te zeggen dat het creëren van extra voorschoolse kinderopvang geen prioriteit is of dat op zijn minst niet was bij de opmaak van het financieel meerjarenplan? Bij de opmaak van dat meerjarenplan was kinderopvang trouwens de bevoegdheid van schepen Mariette De Smet (eerst VLD, dan LDD, nu Forza Ninove) die helemaal niets had voorzien voor de uitbreiding van voorschoolse kinderopvang.
In de auto op weg naar zijn vakantiebestemming leest een mens al eens interessante dingen. De nieuwste Sampol bijvoorbeeld. Sampol, ofte Samenleving & politiek is een geëngageerd, maar niet-partijgebonden maandblad voor een sociale democratie en je vindt er geregeld echt goeie teksten in terug met nieuwe visies, analyses en ideeën. In de sampol van juni maken Arne Schollaert (een oud-collega van me op zowel de univ als de sp.a-studiedienst) en Steven Janssen een interessante boekbespreking van ‘The Spirit Level: Why equality is better for everyone.‘ van Wilkinson & Pickett. Daarin tonen de auteurs aan dat vanaf een voldoende hoog gemiddeld inkomensniveau een minder ongelijke samenleving (wat herverdelend overheidsingrijpen vereist) er beter in slaagt om extra welvaart om te zetten in sociale vooruitgang, en dat het merendeel van de mensen – ook in de hogere sociale lagen – beter af is in een minder ongelijke samenleving. Het boek bevat dus niet alleen een kwantitatieve onderbouwing van de voordelen van herverdeling, het belicht bovendien een door links onbenutte invalshoek: dat ook de sociale toplagen een meetbaar belang hebben bij een meer gelijke (en dus herverdelende) samenleving. Hun bijzonder interessante boekbespreking vind je op deze link of De waterpas doet het nog steeds (pdf). Vorige week eindelijk nog eens de kans gehad om te gaan stappen in de bergen. Samen met enkele vrienden naar het Zwitserse kanton Wallis in de buurt van de Italiaanse grens om er enkele tochten te gaan maken in de bergen en gletsjers te bewonderen. Prachtige tochten met een knie die het minder leuk vond. Verder ook genoten van een zwembadcomplex, rust, eten, drinken en (drank)spellekes. Met een paar vrienden de bergen in: zalig!
Zoals hier al eerder vermeld, ga ik al enkele maanden wekelijks de boer op met enkele sp.a’ers in de Ninoofse deelgemeenten, telkens met dezelfde vraag: wat zou u graag verbeterd zien in uw dorp? Omdat we natuurlijk met zulke huisbezoeken nooit iedereen kunnen bereiken, zet ik hier toch de belangrijkste punten per dorp op de site zodat iedereen met goeie ideeën nog steeds kan reageren. Vandaag de belangrijkste resultaten voor Neigem:
Heb je nog andere ideeën voor een beter Neigem, stuur die dan gerust door naar lieven.meert@s-p-a.be  Bron: wikipedia Begin jaren 2000 was het Ninoofse OCMW-rustoord er slecht aan toe en dreigde zelfs de sluiting. Jarenlang werd een eventuele renovatie of nieuwbouw niet voorbereid. Dit is ongetwijfeld een gedeelde verantwoordelijkheid van de opeenvolgende OCMW-voorzitters (Rudy Corijn, Marc Nachtergaele en in mindere mate Paul De Schepper). Hierdoor was er geen dossier klaar en kon voor een eventuele nieuwbouw geen beroep worden gedaan op subsidies van de hogere overheid. Het OCMW-bestuur engageerde zich om een nieuwbouwrustoord volledig met eigen middelen (dus zonder subsidie) te realiseren. Het stadsbestuur dat wettelijk verplicht is om OCMW-tekorten bij te passen, vroeg de garantie dat de kost voor de belastingbetaler, het verlies van het rusthuis dus, niet hoger zou zijn dan in 2002.
Na jarenlange planning en bouw werd het nieuwe woon- en zorgcentrum (WZC) Klateringen dat de rustoorden in de Burchtstraat te Ninove en langs de Edingsesteenweg in Denderwindeke vervangt, in gebruik genomen begin januari 2010. Nu het jaarverslag en de jaarrekening van 2010 bekend is, is het dus tijd om de evaluatie te maken. Is het OCMW-bestuur erin geslaagd om zijn financieel engagement tegenover de stad en de belastingbetaler waar te maken? En zoja, hoe?
Vooreerst moet opgemerkt worden dat er ongetwijfeld methodologische bemerkingen te maken vallen op onderstaande berekeningen. De jaarverslagen en jaarrekeningen zijn niet altijd gedetailleerd genoeg bekend. Dit stelt uiteraard vooral een
probleem voor 2002 waarvan er geen gedetailleerder cijfers meer beschikbaar zijn. Met wat ingenieursgeknutsel denken we dat we toch voldoende nauwkeurig zijn om enkele conclusies te kunnen trekken. Uit de jaarrekeningen halen we volgende werkingsresultaten voor het activiteitencentrum WZC (2010) en de samenvoeging van de 4 activiteitencentra (rustoord Ninove, rustoord Denderwindeke, centrale wasserij en centrale keuken). We maken onmiddellijk al abstractie van de uitzonderlijke opbrengsten en kosten in de rekening aangezien deze er voor een structurele
analyse niet toe doen. En om te kunnen vergelijken indexeren we alle bedragen van 2002 naar de prijzen van 2010.
We kunnen al volgende (voorlopige) conclusies trekken:
Hoera en proficiat, de voorzitter heeft zijn engagement waargemaakt.
Zo lijkt het toch. Wanneer we de cijfers van naderbij bekijken, stellen we vast dat de financiële opbrengsten in 2010 358.000 bedragen daar waar die waren gebudgetteerd op 21.000 en die ook voor 2011 zijn gebudgetteerd op 21.000. Het blijkt om kapitaalsubsidies te gaan die het OCMW verkreeg bij de ingebruikname van het nieuwe WZC (bvb voor energiebesparende investeringen). Het gaat hier dus om een eenmalige opbrengst. De structurele component is dus eerder 21.000 euro.
Een ander niet-structureel punt zijn de ligdagprijzen die de bewoners moeten betalen per dag. Deze bedroegen in de twee oude rustoorden eind 2009 gemiddeld 32 euro. In het nieuwe rustoord zijn de prijzen hoger (gemiddeld 38,7 euro). Maar die prijzen werden geleidelijk ingevoerd: mensen die al in het rustoord woonden en mee verhuisden zagen hun ligdagprijs geleidelijk stijgen. Ook het tiental dagen in 2010 voor de verhuis heeft een zelfde effect (de oude dagprijs was toen nog van toepassing). Op die manier zijn de opbrengsten uit deze ligdagprijzen uit de jaarrekening van 2010 dus structureel lager dan wat we eigenlijk hadden mogen verwachten als iedereen de nieuwe prijzen zouden gaan betalen.
Tegelijk waren er ongetwijfeld nog kosten verbonden aan de oud-rustoorden die in de toekomst zullen wegvallen. Zo werden de oude gebouwen bvb nog enige tijd verwarmd, verzekerd,….. Dit effect is waarschijnlijk zeer klein en wordt hier verder verwaarloosd.
We voeren daarom een correctie toe op de cijfers uit de jaarrekening van 2010 om deze cijfers structureel te kunnen vergelijken en delen de werkingsopbrengsten hiertoe in in 3 delen (de opbrengst van de ligdagprijzen, de opbrengst van de tussenkomst van het RIZIV en alle andere opbrengsten). We hebben geen zicht op de dubbele kosten zodat daarvoor geen correctie wordt gedaan.
We krijgen dan:
De conclusie is nu:
Het OCMW-bestuur heeft zijn financieel engagement niet helemaal gehaald: de gewone activiteiten van het nieuwe WZC vertonen een tekort dat 115.000 euro groter is dan het in de twee oude rustoorden was. De doelstelling werd echter dicht benaderd: 115.000 euro bedraagt slechts 7,3% van het geïndexeerde tekort van 2002. Niet slecht.
Nu blijft de vraag welke opbrengsten, kosten en genomen beslissingen geleid hebben tot dit excesstekort van 115.000 euro. We geven hier een overzicht van de belangrijkste beslissingen en evoluties en de bijhorende financiële implicaties.
Samen levert dit dus de excess-tekort op van 115.000 per jaar.
En hoeveel had het OCMW kunnen uitsparen per jaar door tijdig haar subsidiedossier aan te vragen: ongeveer 55 a 60% van de financieringskost had zo ten laste van de hogere overheid kunnen zijn. Als we voorzichtig zijn en 55% nemen bedraagt dit 500.000 euro dat de Ninoofse belastingbetaler jaarlijks (gedurende 33 jaar) aan zijn neus ziet voorbijgaan.
Welke politieke conclusies kunnen hier nu uit getrokken worden?
De federale verkiezingen van 2010 zijn intussen al één jaar oud. Nog steeds hebben we geen nieuwe regering. Aan de inzet van een aantal mensen zal het niet gelegen hebben. Eén van die mensen is senator Johan Vande Lanotte die van oktober tot januari als koninklijk bemiddelaar zijn uiterste best deed om de onderhandelende partijen dichter bij een akkoord te brengen. Zijn onderhandelingsnota werd jammer genoeg verworpen door CD&V en N-VA, maar zal toch een referentie blijven voor de komende onderhandelingen. Niet alleen voor Johan, maar ook voor mij was deze bemiddelingsperiode een intensieve periode. Als jongeling had ik de eer om samen met een aantal collega’s Johan te mogen bijstaan voor het financieringswet-dossier dat dé kern is van de communautaire onderhandelingen. Het was hard werken, maar ik leerde er bijzonder veel, over de financieringswet, maar nog meer over het politieke bedrijf. Ik ben er Johan nog steeds dankbaar om dat ik dit kon meemaken. Ook al was het resultaat niet wat het had kunnen zijn, ik blijf toch met een goed gevoel aan die periode terugdenken. Na een periode van stilte kwam Johan Vande Lanotte in het voorjaar terug op het voorplan met zijn voorstel om België om te vormen tot een Belgische Unie van 4 deelstaten. Over dat voorstel gaf hij een gastles aan de Universiteit Gent en volgende week komt hij zijn voorstel ook toelichten in het volkshuis van Ninove waarna hij ook met de aanwezigen zal discussiëren over de staatshervorming. Ben je geïnteresseerd in de toekomst van België, heb jij een idee over hoe we uit deze impasse kunnen geraken, kom dan zeker langs op maandag 20 juni om 20u in de Geraardsbergsestraat 119 in Ninove. Voor de mensen die zich willen voorbereiden op wat Johan in Ninove zal komen vertellen om hem moeilijke vragen te kunnen stellen: hier vind je de presentatie die hij gaf aan de Universiteit Gent :Gastcollege_Vande_Lanotte
Johan Vande Lanotte krijgt de slappe lach in De Laatste Show op Youtube Zoals hier al eerder vermeld, ga ik al enkele maanden wekelijks de boer op met enkele sp.a’ers in de Ninoofse deelgemeenten, telkens met dezelfde vraag: wat zou u graag verbeterd zien in uw dorp? Omdat we natuurlijk met zulke huisbezoeken nooit iedereen kunnen bereiken, zet ik hier toch de belangrijkste punten per dorp op de site zodat iedereen met goeie ideeën nog steeds kan reageren. Heb je nog andere ideeën voor een beter Lieferinge, stuur die dan gerust door naar lieven.meert@s-p-a.be Hier de belangrijkste resultaten voor Lieferinge:
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
print
