n.a.v. Werelddag Verzet tegen Armoede
Zet je schrap,
plant je hielen in onze rijke aarde
en luister met gans je vlezig lichaam
naar mijn wrang en scherp verhaal
dat in al zijn woorden schaamte braakt.
En zie en ruik en voel en hoor
tot in de kluizen van je kleinste vezels
hoe wij door de dagen dansen
met een overvloed die alles tart,
hoe wij vetgemest en zonder schaamte vegeteren
op verre schrale bodems die wij bestelen
tot ze totaal uitgeput de dood ingaan.
En weet dat ook binnen handbereik
pijn en honger wordt geleden,
dat tot op de draad versleten kleren
met neergeslagen ogen worden gedragen,
dat ziektekiemen ongenadig woekeren
bij gebrek aan centen voor een dokter.
Kom tot het ontnuchterend besef
dat de slogan ‘Eigen portemonnee eerst’
ons verblindt en deuren gesloten houdt
voor mensen met een andere kleur,
dat ook in je eigen buurt honger dagelijks
op het menu van medemensen staat en
vlakbij in Wallonië één kind op vier
het met een schamel pakje chips moet doen
om de schooldag door te komen.
Ik, ik klop me nederig op de borst
met een mea culpa die me neerslaat
tot ik beschaamd en nederig kniel voor hen
die onze welvaart nooit zullen mogen kennen.
Vervloek en verdrijf met mij alle goden en
machtigen der aarde die dit grote onrecht dulden,
duw, stamp de Gouden Kalveren
met je scherpste hakken in de aarde en
open samen met de ware god
die Liefde heet je overvloed en hart.
En durf vooral jezelf weg te schenken,
room ongeremd je eigen rijkdom af.
willie verhegghe
stadsdichter van Ninove
17 oktober 2013
print
