Waarom uw sociale zekerheid alle belang heeft bij een sociaal Europa

Twintig jaar geleden keek Louis Tobback op een affiche streng toek en beloofde te zullen vechten als een pitbull voor uw sociale zekerheid. Hij kwam zijn belofte na. Baby Thatcher vertrok voor een lange tijd naar de woestijn en uw sociale zekerheid bleef overeind. Vandaag staan wij, als drie jonge honden, voor een zelfde strijd op Europees niveauWant uw Europa mag niet enkel gaan over rechte komkommers en 100ml flesjes in uw handbagage.

De Europese samenwerking betekende voor de generatie van onze ouders een welvarende regio, met een hoge sociale bescherming en de hoogste levensstandaard ter wereld. Vandaag roept Europa voor de 5,6 miljoen werkloze jongeren andere connotaties op. Een verhaal van lidstaten die met het mes op de keel moeten besparen, banken die ons in een crisis storten maar toch gered worden, een verhaal van concurrerende lonen en slechte arbeidsomstandigheden. Kortom, een kil economisch beleid dat vergeet dat het om de mensen gaat.

Als OCMW-raadsleden weten we hoe moeilijk het is om mensen terug op eigen benen te laten staan. Mensen die tegenslag hebben, terug sterker maken door te investeren in hun mogelijkheden. En het wordt er niet beter op: door de economisch en financiële crisis zijn er overal in Europa minder jobs, meer werkzoekenden en meer mensen in armoede. Dat voelen we ook in Vlaanderen, in de praktijk van het OCMW.

Er moet veel van Europa, maar voor ons moet het vooral socialer.

Tijdens de crisis moesten regeringen mordicus besparen, en omdat je een euro maar één keer kan uitgaven, ging dat ten koste van sociale investeringen in onderwijs, gezondheidszorgen, jobs en pensioenen. Wie alleen streng is voor de ministers van begroting, doet de ministers van sociale zaken aan het kortste eindje trekken.

Dat wil niet zeggen dat we onze sociale zekerheid moeten exporteren of dat we het Deense, Nederlandse of, laat staan, het Duitse model moeten importeren, maar wel dat Europa erover waakt dat elke lidstaat voldoende investeert in al haar inwoners. Dus ook in wie tegenslag heeft.

Investeren betekent in de eerste plaats dat iedereen een menswaardig inkomen heeft om mee rond te komen. Daarom pleiten wij voor een Europees minimumloon dat rekening houdt met de leefomstandigheden in de lidstaat. En voor zij die het moeilijker hebben een Europees leefloon dat boven de Europese armoedegrens ligt.

Jongeren verdienen bijzondere aandacht. Maar liefst 23% van de Europese jongeren is werkloos, dit legt een hypotheek op de toekomst. Door het tekort aan werkervaring zijn ze de eerste die worden opzij geschoven. We moeten daarom extra inzetten op een Europees jeugdfonds dat elke jongere binnen de vier maanden na het afstuderen een eerste werkervaring aanbiedt.

Binnen de EU2020 strategie is de strijd tegen armoede en sociale uitbuiting één van de vijf prioriteiten en toch slagen we er niet in de cijfers te keren. Vandaag hebben 120 miljoen Europeanen een verhoogd risico op armoede en groeit 1 op 3 van de Europese kinderen op in kansarmoede. Armoedebestrijding moet op verschillende vlakken aangepakt worden. Armoede is immers vaak het gevolg van veel meer dan enkel financiële problemen, zoals psychosociale en gezondheidsproblemen, juridische zaken, verslaving, dakloosheid, enzovoort. Naast de eenzijdige Europese focus op activering zijn dus ook sociale bescherming, onderwijs, gezondheidszorg, woonbegeleiding en andere kwalitatieve en betaalbare dienstverlening essentieel. Activering is daarbij geen heiligmakende oplossing maar eerder een stappenproces dat begint bij sociale activering en via taalactivering tot arbeidsactivering kan leiden. Door iedereen de gepaste vorm van activering aan te bieden, worden de nodige competenties verworven om in te stappen in die sociale of reguliere tewerkstelling.

De strijd die Tobback voerde in de jaren ’90 vraagt opnieuw onze aandacht. Een nieuwe generatie staat klaar om zich vast te bijten om uw sociale zekerheid ook op Europees niveau te beschermen. En het is op het goede moment. Voor het eerst bepaalt de kiezer ook de voorzitter van de Europese Commissie en is een meerderheid van socialisten en sociaal democraten in het Europees parlement zeer dichtbij. Maak ons Europaeen sociaal Europa dat ons allemaal ten goede komt.

Lieven Meert, Pieter Vandenbroucke en Emilie Peeters

Ocmw-raadsleden en sp.a-kandidaten voor de Europese verkiezing

De aanpak van de eurocrisis: hoe had het anders gekund, en nu anders moet

De huidige crisis in Europa is de ergste sinds de jaren ’30. Na het  nemen van overdreven veel risico’s met ons spaargeld, kwamen de banken in de problemen toen de zeepbel op de Amerikaanse huizenmarkt uiteenspatte. Wat volgde was de uitbraak van een epidemie die ook Europa aantastte omdat banken elkaar over de oceaan heen besmet hadden met complexe financiële producten.

Nadat de financiële sector eerst de winsten jarenlang had opgestreken was het aan de overheid om de verliezen te nemen toen het fout liep. Vele banken moesten gered worden met belastinggeld. Veel keuze was er niet, het was de keuze van het minste kwaad, zo niet waren de spaarders al hun spaargeld kwijtgeraakt.

Maar toen zaten de overheden met de schulden en vonden dezelfde financiële markten die door die overheden waren gered, dat de overheidsschulden te hoog waren en trokken ze het kapitaal terug uit die landen met de hoogste overheidsschuld (vooral uit Griekenland, Ierland, Portugal, Spanje en Italië).

Er kwamen noodleningen van het IMF en Europa aan die landen, maar in ruil moesten ze besparen, en geen klein beetje. Elke macro-econoom weet nochtans dat je in perioden van economische onzekerheid en vraaguitval niet drastisch moet gaan besparen als overheid, want dat de crisis dan enkel nog erger wordt. Maar het moest toch, voor interne politieke redenen in Duitsland en andere noordse landen.

De mensen in Griekenland, Ierland, Spanje en Portugal werden er het slachtoffer van. De werkloosheidsgraad in Griekenland en Spanje ligt boven de 25 percent. De jeugdwerkloosheid is pas helemaal hallucinant, meer dan 53% in Spanje en bijna 60% in Griekenland. Nochtans, het onevenwicht in Europa tussen noord en zuid dat de euro al zo lang in een crisis houdt is eigenlijk evenveel te wijten aan de kern dan aan de periferie. Een evenwichtiger en eerlijker reactie, in plaats van iedereen te doen besparen waardoor Zuid-Europa zeker niet opnieuw kan groeien, was dan ook geweest af te spreken dat sommige landen met de budgettaire ruimte extra te laten uitgeven wat het makkelijker had gemaakt voor anderen om te besparen en te hervormen. Dat zou veel minder pijnlijk zijn geweest voor de mensen, de crisis zou minder erg en lang geweest zijn, en het evenwicht zou sneller en minder pijnlijk hersteld kunnen worden.

De maatregelen die Europa al heeft genomen, bijvoorbeeld met betrekking tot de bankenunie, gaan niet ver genoeg. In de komende vijf jaren moeten een aantal hervormingen gebeuren die de euro meer duurzaam maken, en ervoor zorgen dat in een crisis de lasten gedeeld worden tussen landen, en binnen landen dit niet enkel op de kap van de gewone mensen terecht komt. Er is daarvoor nood aan een automatisch stabiliseringsmechanisme binnen de eurozone, die naast een Europees minimumloon en Europese minimumbelastingen een andere bouwsteen van een sociaal Europa vormt.

Voor een socialer Europa!

Gisteren werd ik samen met 18 andere kandidaten door het sp.a-congres verkozen op de lijst voor het Europees parlement. Met heel veel plezier en enthousiasme zal ik campagne voeren vanaf de 10e plaats op deze lijst.

Met een lijst aangevoerd door de Europese parlementsleden Kathleen Van Brempt en Saïd El Khadraoui en de heel veel jonge kandidaten, wordt het ongetwijfeld een heel boeiende én plezante periode tot 25 mei.

Verkiezingscongres sp.a

Waarom ik dit doe?

Bij mijn werk als begrotingsadviseur van Johan Vande Lanotte heb ik de voorbije jaren gemerkt hoe de invloed van de Europese Unie op ons Belgisch budgettair en sociaaleconomisch beleid de voorbije jaren enorm is toegenomen. Helaas was die invloed niet altijd in de goeie richting: Europa dwingt België en de andere Europese landen in crisis om teveel te besparen zodat de crisis nog erger wordt. 

Of nog: Europa ‘beveelt ons aan’ om het automatisch indexeringsmechanisme dat de koopkracht van de zwaksten beschermt aan te passen, maar ze vergeten er bij te zeggen dat net dat mechanisme ervoor gezorgd heeft dat België vrij goed uit de crisis van de voorbije jaren is gekomen.

Ook zie je meer en meer de kwalijke effecten van het feit dat er geen sociale en fiscale ondergrenzen zijn bepaald door Europa. De Europese landen beconcurreren elkaar om bedrijven aan te trekken door een ‘race to the bottom’ van fiscale tarieven en sociale dumping. Zo werd Ierland bijvoorbeeld de ‘Ierse tijger’ door de daling van de vennootschapsbelasting tot 12,5% of worden er dagelijks Oost-Europese mensen uitgebuit die in Vlaanderen voor enkele euro’s per uur komen werken zogezegd vanuit een dienstverlenend bedrijf uit Oost-Europa.

Daarom moet er dringend werk gemaakt worden van fiscale harmonisatie, een ondergrens van het tarief van de vennootschapsbelasting en een Europees minimumloon.

We moeten Europa veranderen zodat het ons in België en Vlaanderen meer toelaat om een sterk sociaal beleid te voeren en om te investeren in een duurzame economie met goeie en zekere jobs. Op onszelf zijn we in Vlaanderen en België de speelbal van de globalisering en concurrentie uit bijvoorbeeld China. Maar via Europa kunnen we de sociale welvaart beschermen, verder uitbouwen en exporteren naar de rest van de wereld. 

Ik zal me dus inzetten voor een ander Europa dat bijdraagt tot een socialer Vlaanderen en België. Deze ‘moeder aller verkiezingen’ zal bepalen of we onze sociale welvaart kunnen beschermen en uitbouwen of het door rechtse krachten zal worden afgebroken. Om uw sociale welvaart te beschermen moeten we ook sterk scoren in Europa. Gelukkig geven peilingen aan dat de sociaaldemocraten de sterkste fractie zullen worden in het Europees Parlement, maar daarvoor rekenen we natuurlijk ook jou!

De komende weken zal ik met veel plezier over elk van deze onderwerpen hier een tekstje schrijven en zal ik ook stil staan bij de andere kandidaten op de lijst.

Beste wensen

Ik wens iedereen een heel gezond, warm, solidair en gelukkig 2014 toe!

Beste wensen

de start

Zondagavond 24 februari. Morgen wordt de nieuwe gemeenteraad geïnstalleerd en word ik gemeenteraadslid. Deze nieuwe gemeenteraad duidt dan ook de schepenen aan en kiest de 11 OCMW-raadsleden. Normaal gezien duiden die raadsleden dan donderdag mij aan als OCMW-voorzitter voor de komende 6 jaar. Tegelijk word ik dan ook schepen voor jeugd.

Toen ik 6 jaar geleden de politiek in ging, had ik nooit durven denken dat ik 6 jaar later ocmw-voorzitter of schepen zou worden. Dankzij de steun, hulp en stem van velen is het toch gelukt, en dat is een droom die uitkomt. Je doet immers aan politiek omdat je aan aantal dingen wil veranderen/verbeteren en als je dan die kans krijgt, moet je die grijpen.

Ik kijk er dan ook naar uit om de komende 6 jaar voor mijn stad en vooral voor haar inwoners te mogen werken. Vanaf nu heb ik dus 38.000 bazen waar ik voor werk. Een hele eer. Ik beloof dan ook dat ik me 6 jaar hard ga inzetten voor het beleid van onze stad. Niet voor niets zal ik morgen zweren om de verplichtingen van mijn mandaat trouw na te komen.

Bedankt voor het vertrouwen in 2012 en beste wensen voor 2013

2012 was een bewogen en intens jaar voor me. Het begon met een prachtige reis in Argentinië en Chili, waarna ik al gauw terecht kwam in de drukte van het kabinetsleven bij Johan Vande Lanotte.

Twee begrotingscontroles en een relanceplan later, kwam dan de langverwachte campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen. Met sp.a-groen gingen we voor een project van vernieuwing, verjonging met meer aandacht voor inspraak, meer verkeersveiligheid, een bruisend leven in de stad waarbij we ook de deelgemeenten niet wilden vergeten.

Die boodschap wilden we ook brengen in onze campagne waarbij we alle Ninovieters eerst vroegen hun ideeën door te geven die we dan verwerkten tot ons verkiezingsprogramma zowel thematisch als per deelgemeente of wijk en dat we aan alle Ninoofse deuren gingen uitleggen. Met een wat creatievere campagne wilden we verder ook tonen dat het ook echt anders kan.

De gemeenteraadsverkiezingen in oktober werden voor sp.a-groen een succes: we gingen van 5 naar 6 zetels. En ook ik persoonlijk kreeg heel wat stemmen op mijn naam. 1.447 Ninovieters vertrouwden hun stem aan me toe. Bedankt voor dat vertrouwen! En bedankt ook aan alle vrijwilligers, mede-kandidaten en militanten voor de enorme inzet en hulp!

Na wekenlange onderhandelingen (meer uitleg hierover in een later stuk) werd er beslist om samen met vld en cd&v in zee te gaan om te bouwen aan het nieuwe Ninove waarin inspraak, verkeersveiligheid en meer leven in de stad een belangrijke rol zouden krijgen en ook de deelgemeenten niet uit het oog worden verloren.

N-VA vond na enkele weken mee-onderhandelen blijkbaar dat de verkiezingen toch ongeldig waren, legde klacht neer bij de Raad voor Verkiezingsbetwistingen die in december oordeelde om de verkiezingsuitslag ongeldig te verklaren. De Raad baseerde zich hiervoor op het facebookbericht van Guy D’Haeseleer van Vlaams Belang (Forza) dat mensen een pint beloofde in ruil voor een foto van hun kiesbiljet. Eigenlijk is het een schande dat een volksvertegenwoordiger die van vreemdelingen (terecht) eist dat ze zich aan onze wetten houden, zich zelf ostentatief niet aan de wet houdt! En dat niet hij daarvoor gestraft wordt, maar de ganse Ninoofse bevolking is onbegrijpelijk. De organisatie van nieuwe verkiezingen kost de Ninoofse belastingbetaler zo’n 65.000 euro (2 pinten per kiezer!), duizenden mensen mogen weer opdraven om te gaan stemmen, bijzitten of tellen, en misschien nog het ergste: onze stad wordt intussen niet bestuurd, en belachelijk gemaakt voor gans Vlaanderen.

Daarom heeft sp.a-groen mee beroep aangetekend tegen deze beslissing bij de Raad van State. de uitspraak volgt binnen enkele weken en dan weten we of we terug naar de stembus mogen of niet.

Nu, mochten er in 2013 toch herverkiezingen komen, dan zien we die met sp.a-groen best wel met vertrouwen tegemoet. Dit ganse circus bewijst enkel dat er verjonging en vernieuwing nodig is, en we zullen met onze sp.a-groenploeg opnieuw de baan opgaan om iedereen te overtuigen waarom ze best op sp.a-groen stemmen: verjonging, inspraak, aandacht voor deelgemeenten, meer verkeersveiligheid en een bruisend leven in onze stad.

Maar laten we natuurlijk niet vergeten dat politiek niet het belangrijkste is in het leven (ook niet in dat van mij :) ). Daarom wens ik iedereen een gezond, gelukkig 2013 vol vriendschap, liefde en feestjes!

Waar het voor ons over gaat op 14 oktober

De verkiezingscampagne trekt zich stilaan op gang: lijst en programma zijn al een tijdje klaar, de affiches zijn in druk, de eerste huisbezoeken werden afgelegd, de borden worden geplaatst,… Een drukke, maar prachtige periode komt eraan! Met sp.a-groen willen we op een vernieuwende manier aan politiek doen en dat gaan we ook proberen te tonen in de campagne.

Lees www.uwninove.be

Vaak wordt gezegd dat ideologie er bij lokale politiek niet toe doet. Gemeentelijke politiek zou gaan over pinten trakteren op café (voor de verkiezingen) en trottoirs heraanleggen (na de verkiezingen). Nochtans is linkse politiek op lokaal niveau wél anders.

Je kan zeggen dat Ninove een slaapstad in de schaduw van Brussel is geworden, en dan zijn er drie reacties mogelijk. Je kan klagen en mensen bang maken over de verfransing en vervreemding, zonder een realistisch alternatief voor te stellen. Je kan je bij die vaststelling neerleggen, en dan maar zorgen dat Ninove echt een rustig slaapstadje is, waar men elkaar niet teveel lastig valt en het voorts makkelijk winkelen is. Of je kan alles inzetten om van Ninove een stad te maken die ook leeft, en meer: samen-leeft. Het is de keuze tussen een extreemrechts, een centrumrechts (zoals de huidige meerderheid) en een links beleid.

Ons links project voor Ninove valt samen te vatten met de twee kernwaarden van onze partijen: sociaal en groen. Met sociaal bedoelen we drie zaken: dat het niet kan dat individuele belangen ten koste gaan van de maatschappij; dat het beste in de mens naar bovenkomt in groep en niet bij het individueel nastreven van eigenbelang; en dat een ‘rijk’ leven investeren in de maatschappij vergt en niet louter in het individu. Groen wil zeggen dat een mens niet alleen in een aangename sociale maar ook ecologische omgeving moet kunnen leven. En dat we niet enkel aan de belangen van de huidige maatschappij moeten denken, maar ook aan die van de volgende generaties.

Ons programma kan rekenen op een ploeg die je dan weer met drie termen kan kenmerken: ambitieus, strijdvaardig en optimistisch. Zoals je de komende weken zal kunnen merken, hebben wij grootse plannen voor (en mét!) Ninove. We zijn strijdvaardig en optimistisch dat we hierin kunnen slagen. We trachten, via ons programma en op straat, elke Ninovieter te overtuigen van onze visie. Eén voor één, net als het veranderen van Ninove stap voor stap zal gebeuren.

Zo willen we elke Ninovieter betrekken bij het beter maken van onze stad. Dat is misschien wel ons belangrijkste programmapunt: een Ninove op mensenmaat zal bestuurd worden door de Ninovieters, samen met een stadsbestuur dat ten dienste staat van zijn mensen, wijken en organisaties.

Ons project is er één van lange adem. En het werk zal nooit af zijn. De stad kan altijd worden verbeterd, en omdat de tijd nooit stilstaat zullen er ook nieuwe uitdagingen opduiken. Ook ons programma is daarom per definitie onaf. We nodigen jullie dan ook uit om ons nieuwe en betere ideeën aan te reiken.

Het sp.a-groen team

Ninove-Welzijn

Ik schrijf niet graag te negatief, maar deze keer moet me iets van het hart. Zaterdagnamiddag gingen we zoals elke week weer huisbezoeken doen om de mensen te vragen wat er in hun dorp of buurt kan verbeteren. Deze keer waren we te gast in de wijk Groeneweg, een sociale woonwijk van de sociale huisvestingsmaatschappij Ninove-Welzijn waar de Stad Ninove hoofdaandeelhouder is.

Nu weten we wel al langer dat Ninove-Welzijn niet goed functioneert (kloegen we al verschillende keren aan in de gemeenteraad), met gebrekkig onderhoud van de woningen en voortuinen, willekeur, slecht geïsoleerde huizen waar mensen zich blauw betalen aan energie,… Maar zaterdag verschoot ik me toch weer nog eens een bult, om volgende voorbeelden van hoe het er aan toe gaat:

  • Wanneer de boiler defect is door normaal slijtage, is dat eigenaarsonderhoud en moet de eigenaar, Ninove-Welzijn dus, dat komen herstellen of vervangen, op zijn kosten. We kwamen verschillende mensen tegen die dat zelf moesten betalen! De sociale huurders geloofden de mededeling van hun huisbaas en betaalden. Anderen vertelden ons dan weer dat Ninove-Welzijn dat wel had betaald.
  • Verschillende gezinnen verwarmen zich met een oud toestel (eigendom van Ninove-Welzijn)  dat quasi versleten is en een groot risico op CO-vergiftiging met zich mee brengt. Hun toestel wordt door Ninove-Welzijn niet vervangen. Ze moeten nog een jaar wachten want dan krijgt gans de straat een nieuw toestel. Ik durf er niet aan te denken dat er iemand ziek zou worden door de gevaarlijke CO-uitstoot van zo’n verwarming in dat ene jaar dat ze nog moeten wachten.
  • Het ergste was een gezin met een kleutertje van 5 dat al drie (3!) jaar zonder verwarming zit en dat zich behelpt met één eigen elektrisch vuurtje. Hen werd verteld ook nog een jaar te wachten tot de ganse straat een nieuw toestel krijgt: ‘hou het nog één winter vol’. Het kindje heeft geregeld longinfecties.

Ik weet ook wel dat het falen van Ninove-Welzijn niet volledig toe te schuiven is op de huidige voorzitter Marc Torrekens (VLD) en dat die niet alles onmiddellijk kan oplossen. De verantwoordelijkheid ligt bij de opeenvolgende voorzitters Willy De Groote (ooit SP, als Ninove-Welzijn-voorzitter VLD, dan LDD, nadien dan Lijst Corijn en God weet waar zijn idealen hem nu weer naartoe brengen) en Octaaf van Ongeval (CD&V) die hebben nagelaten om het mismanagement aan te pakken. Het belangrijkste is niet wie er verantwoordelijk voor is, maar dat deze problemen gauw worden opgelost. Daarom een warme oproep aan Marc Torrekens om snel orde op zaken te stellen, de werking te verbeteren en dringend de mensen het onderhoud te geven waar ze recht op hebben!

Van informatie- naar communicatiebeleid in Ninove

Bij onze wekelijkse huisbezoeken stellen we met sp.a-groen telkens de vraag wat de mensen zouden doen als ze zelf burgemeester waren van onze wortelstad. Interessante vraag waar we veel uit leren, maar je kan de vraag uitbreiden naar alle beleidsdomeinen, ook de minder bekende. Zo nam ik me voor om eens na te denken over de vraag: wat zou ik doen als ik schepen van informatie was?

Momenteel verzorgt het stadsbestuur haar communicatie via 2 grote kanalen: een aantal websites (www.ninove.be , www.ocmwninove.be, www.agbdn.ninove.be, www.jeugdninove.be, www.politieninove.be ) en het maandelijks informatieblaadje Ninove-info dat in alle brievenbussen valt. Daarnaast hebben de Ninoofse bibliotheek en de jeugddienst een facebookpagina die nogal beperkt actief is.

Op naar interactiviteit

Zowel de websites als Ninove-info zijn allebei voor het allergrootste deel opgebouwd vanuit een top-down-benadering waarbij de gebruiker informatie ontvangt van het stadsbestuur of het OCMW.

Er zijn wel enkele interactieve elementen bijgekomen de laatste jaren. Zo denken we maar aan het handige SIS-systeem van het AGB waarbij burgers meldingen kunnen doorgeven van bvb. putten in de weg of verstopte rioolkolken. Ook kunnen digitale klachten van op de stedelijke websites worden verstuurd.

In mijn ogen moeten we van het huidige informatiebeleid nog meer evolueren naar een echt tweerichtingscommunicatiebeleid waarbij de stadsdiensten niet enkel informatie aan de burgers bezorgen maar waarbij mensen ook hun vragen, opmerkingen of suggesties kunnen doorgeven aan de stadsdiensten.  Die bottom-up-stroom kan zorgen voor een grotere betrokkenheid, participatie en als de politiek dat wil ook inspraak.

Een typerend voorbeeld is het dossier-Den Dollar waar men een mega-rotonde wil aanleggen met een eiland van winkels en huizen in het midden zonder voet- of fietspaden naar dat eiland. Daar werd een hoorzitting met de buurt georganiseerd toen alles al beslist was en er eigenlijk geen ruimte meer was voor aanpassingen. In een modern beleid was men eerst naar de buurt getrokken om de luisteren, deed men dan een eerste voorstel waarna werd teruggekoppeld naar de buurtbewoners om dan te besluiten. Het zou zonder twijfel tot een meer gedragen en waarschijnlijk betere beslissing geleid hebben. Het is naar dit soort participatie dat we moeten evolueren.

Dat kan door de organisatie van luisterzittingen in deelgemeenten en wijken, klassieke ideeënbussen, interactieve websites, gebruik van sociale media  en vooral door ambtenaren zoals buurtwerkers en sociaal assistenten actief in te schakelen in het communicatiebeleid van de stad. Alle medewerkers van stad, OCMW, politie, AGB DN,… kunnen meewerken aan een interactief communicatiebeleid, mits ze daarvoor de gepaste vorming en begeleiding krijgen.  

De communicatieverantwoordelijken van de stad zijn dan eerder de coördinator van het ganse communicatiebeleid en alle ambtenaren werken daar dan aan mee. In een ideale wereld zou elke dienst zijn werking een beetje als een soort ‘winkel’ zien waarbij klantvriendelijkheid  en luisterbereidheid op één staan. Daardoor gaan burgers ook meer geneigd zijn om opmerkingen of suggesties te geven zodat de werking nog meer kan verbeteren. In vele stads- en ocmwdiensten wordt nu natuurlijk al goed gewerkt, maar met wat extra opleiding, begeleiding en coördinatie kan daar meer lijn in worden gebracht.

De doelgroep bereiken

Ik durf te stellen dat we als stad momenteel de verschillende doelgroepen onvoldoende bereiken. Enkele voorbeelden komen me spontaan voor de geest.

Een tijd geleden was er veel communicatie bij de Ninoofse jongeren over het sluiten van twee jongerencafé’s. Op minder dan een week werd spontaan een facebookgroep opgericht door 2 jongeren die meer dan 1100 Ninoofse jongelui kon verzamelen. De facebookgroep van de Ninoofse jeugddienst na verschillende jaren slechts 450 en die van de Ninoofse jeugdraad 160.

Het Sociaal Huis en het OCMW bereiken te weinig de mensen die hen nodig hebben. Het kluwen aan rechten, plichten, instanties is zo complex dat het absoluut noodzakelijk is om dit goed uit te leggen aan de sociaal zwakkeren om hen goed te kunnen helpen. Zo  kunnen in Ninove 200 gezinnen per jaar een gratis energiescan laten doen die hen vertelt met welke eenvoudige maatregelen energie en water kan worden bespaard. Jammer genoeg komen deze energiescans nauwelijks terecht bij de sociaal zwaksten die er het meest nood aan hebben. Omdat ze het systeem niet kennen.

Belangrijk is dus dat de verschillende stadsdiensten zich afvragen wie ze willen bereiken en hoe ze dat dan best doen. Daarvoor zal dan eerst een soort onderzoek of bevraging nodig zijn om te weten hoe ze met de verschillende doelgroepen kunnen communiceren.  En daar zullen heel veel verschillende manieren van communicatie uitkomen. Ninove-info is daar zonder twijfel een van, de stedelijke website ook, maar de ‘one size fits for all’ methode werkt hier zeker  niet. Jongeren bereik je bvb nauwelijks met Ninove-info. Sociaal zwakkeren al evenmin. Stad en OCMW moet hier snel werk van maken: studie maken, doelgroepen vastleggen en hen effectief bereiken.

Speelplein Abdijstraat niet alleen gehalveerd maar ook geruïneerd

Met sp.a-groen pleiten we voor voldoende speelpleintjes voor de kinderen. In het ideale geval is er eentje in elke deelgemeente of Ninoofse wijk. Zondag gingen Jordy, Evelien en Ruth op bezoek bij de Ninoofse speelpleintjes. Een verslag komt daar later nog wel van, maar over dat van de Abdijstraat kunnen we echt niet zwijgen.

Het speelpleintje aan de Abdijstraat was tot voor enkele jaren een van de betere speelpleinen van Ninove. Het was immers vernieuwd, vrij groot, groen, in een rustige buurt en vlot bereikbaar. De open plek in het midden van de stad werd echter gehalveerd omwille van de bouw van een kinderdagverblijf. Met sp.a-groen wilden we die kinderopvang niet ten koste laten gaan van speelruimte en vroegen voor compensatie. Deze meerderheid had echter geen oren naar en het speeltuintje werd jammerlijk gehalveerd. Speelruimte en groen werd daarbij opgegeven voor gebouwen, net zoals een tijd geleden ook het speelpleintje in Preulegem plaats moest maken voor, hoe raad je het, appartementen.

Jordy De Dobbeleer (voorzitter van Groen en ook ex-jeugdraadvoorzitter) stelde samen met Evelien, Ruth en mij echter vast dat het speelpleintje met de start van de werken geruïneerd werd: “Het torentje met glijbaan werd ontmanteld en op een hoop gegooid. De glijbaan zonder toegang rust eenzaam op de voetbalgoal en de wip ligt in een dik pak modder. Ligt er iemand eigenlijk wakker van de kinderen en jongeren in deze stad? De speeltuin op Preulegem moest ook al plaats maken voor appartementen en de eindelijk vernieuwde stadspeeltuin in het park is voor lange tijd dicht wegens asbest. Waar kunnen de kindjes in de stad eigenlijk nog deftig spelen?”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Is het zoveel gevraagd om die toren gewoon weer op te bouwen zodat de kinderen er deze zomer kunnen op spelen? Of zijn ze de handleiding kwijt? Is het zoveel gevraagd om de glijbaan op een veilige plaats te zetten en niet gewoon los op een voetbalgoal? Of willen ze de ‘glijgoal’ als speeltuig op de markt brengen?